Άρθρο μου στο liberal.gr
Αρχές 2017 και αφήνει αλγεινή αίσθηση στον δοκιμαζόμενο επί τόσα χρόνια ελληνικό λαό η διαπίστωση πως το (πανάκριβο στη χρήση) πρωθυπουργικό αεροσκάφος έχει γίνει… ταξί των κυβερνητικών στελεχών και μελών των οικογενειών τους. Και δεν φτάνει που ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζει το όνειρο στην… παραμυθένια Ντίσνεϋλαντ με την χρηματοδότησή μας, σύντομα γίνεται αντιληπτό πως στο ταξίδι του στο Παρίσι έχει συναντήσεις επαγγελματικής φύσεως και εκτός πρωτοκόλλου. Και αν και η συνάντηση με την L’ Oreal δεν μας έχει απασχολήσει ξανά, η συνάντηση με εκπροσώπους της οικογένειας Ρότσιλντ φαίνεται να ξεκαθαρίζεται ως προς το ύφος και τους λόγους.
Σε μια πρωτόγνωρη για σημαίνοντες παγκόσμιους «παίκτες» της οικονομικής σκακιέρας κίνηση, μέλος της οικογένειας Ρότσιλντ, μιας από τις παλαιότερες και πλουσιότερες παγκοσμίως επιχειρηματικές οικογένειες και πρωταγωνιστές ουκ ολίγων θεωριών συνωμοσίας για συνεννοήσεις με πολιτικούς, βγήκε να ψέξει τον Έλληνα Πρωθυπουργό, μέσω twitter, για μια σημαντικότατη για την ελληνική οικονομία και τον ελληνικό λαό επένδυση, αυτήν της Κασσιόπης στην Κέρκυρα.
Το επίμαχο tweet οδήγησε στην διαπίστωση πως, τόσο οι Ρότσιλντ, όσο και άλλοι μεγαλοσχήμονες με ιδιωτικές επαύλεις στην περιοχή, ήταν διαχρονικά ενάντια στην επένδυση αυτή, με τα γνωστά προσχήματα οικολογικής φύσεως. Είναι προφανές πως η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής και οι δεκάδες θέσεις εργασίας της επένδυσης ήταν ασήμαντες μπροστά στη βολή και την ησυχία των ανθρώπων αυτών.
Κι εδώ έρχεται μια τόσο αθώα, όσο και πονηρή σκέψη: πόσο συμπτωματικό ήταν πως μια τόσο μεγαλεπήβολη και ώριμη επένδυση, με υπογραφές από το 2013, έμενε στα συρτάρια επί μιας κυβέρνησης, της οποίας ο επικεφαλής είχε μυστικές συναντήσεις με τον κύριο «ανταγωνιστή» της επένδυσης αυτής;!
Όσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότερες αποκαλύψεις, τυχαία ή όχι και τόσο τυχαία, γίνονται για τον τρόπο που σχεδίαζε και δρούσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μια δαιδαλώδης κατασκευή υπόγειων διασυνδέσεων, διευκολύνσεων και προσπαθειών καταστρατήγησης του συντάγματος, των νόμων, της δημοκρατίας. Προσπαθειών τόσο εξωφρενικών, που θα αρμόζανε σε χαμηλής ποιότητας συνωμοσιολογικό μυθιστόρημα!