Tα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί τρομακτικά σε τηλεοπτικό χρόνο η υπερβολική προβολή ειδήσεων που αφορούν αποτρόπαια εγκλήματα όπως βιασμούς και δολοφονίες.
Το πρόβλημα όμως δεν βρίσκεται στο ότι αναφέρονται ως ειδήσεις. Πολύ σωστά αναφέρονται.
Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι για εβδομάδες μέχρι και μήνες από τα πρωινάδικα μέχρι τις βραδινές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων προβάλλεται η εξέλιξη των υποθέσεων αυτών με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια λέγοντας ο οποιοσδήποτε το μακρύ του και το κοντό του απλά για να γεμίζει ο τηλεοπτικός χρόνος.
Το έργο το έχουμε δει με την Καρολαιν, τη Γωγώ και την Πισπιριγκου μέχρι το Μίχο και άλλους που ξεχνάω.
Είμαστε με τα καλά μας;
Προφανώς και πρέπει να ενημερωθούμε για αντίστοιχες τραγικές υποθέσεις ώστε να υπάρξει μία καθολική αφύπνιση της πολιτείας, μία ακόμα μεγαλύτερη αυστηροποίηση των ποινών, καθιέρωση ισοβίων μέχρι και του χημικού ευνουχισμό, ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης αλλά ως εκεί.
Δεν είδα να συμβαίνει τίποτα απ’ όλα αυτά τα τελευταία τρία χρονια εκτός από κάποιες αυστηροποιήσεις του Π.Κ. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες τις οποίες λιβανίζουν τα πρωινάδικα λες και είναι εισαγγελείς ή ανακριτές. Δεν είδα να βοηθάει πουθενά αυτή η εκνευριστική ανάλυση που ο κάθε γιατρός, δικηγορος, δημοσιογράφος αλλά και πανελίστας γίνεται ανακριτής, εισαγγελέας, ντέντεκτιβ λες και παρακολουθούμε το CSI Miami καθημερινά στις οθόνες μας. Και όλα αυτά στο βωμό της τηλεθέασης.
Δεν υπάρχει εισαγγελέας; Δεν υπάρχουν αρμόδια όργανα; Το ΕΣΡ κοιμάται ύπνο βαθύ; Είναι δυνατόν ο καθένας να σχολιάζει υποθέσεις που είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της δικαιοσύνης και να δίνει στοιχεία της δικογραφίας, ή και ανακρίσεων λες και ο κόσμος είναι αυτός που θα κρίνει τους κατηγορούμενους και όχι η αρμόδια ελληνικη δικαιοσύνη;
Μα το πιο τρομακτικό απ’ όλα.
Δεν είδα έναν κλινικό ψυχολόγο να βγαίνει και να τοποθετείται σχετικά με το εάν είναι καλό να συνηθίζουμε 18 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα να αναλύουμε εγκληματικές συμπεριφορές, να βλέπουμε εικόνες δραστών και να μαθαίνουμε πως τελέστηκαν τα εγκλήματα.
Εάν τα νούμερα τηλεθέασης είναι ανεβασμένα σε τέτοια θέματα και θεάματα τότε κάτι πάει πολύ λάθος στην κοινωνία μας. Εάν ο κόσμος αντί να ζητάει από τα κανάλια την ενασχόληση τους με τα καθημερινά του προβλήματα όπως το τεράστιο της ακρίβειας, την καθυστέρηση της απονομής της δικαιοσύνης, της ταλαιπωρίας του πολίτη από τις δημόσιες υπηρεσίες, τον γολγοθά της γραφειοκρατίας, την ανομία που υπάρχει και τόσα άλλα, προτιμάει να απασχολείται με το πως μια αθώα ψυχούλα βιάστηκε και τι θα καταθέσει ο κάθε τυχαίος περαστικός για το θέμα, τότε κάτι πάει πάρα μα πάρα πολύ λάθος.
Θα δοθεί άραγε από κάποιο κανάλι χρόνος σε καποιον επιστήμονα να μας απαντήσει εαν αυτή η κατάντια βοηθάει στην εξέλιξη της κοινωνίας μας ή μήπως κάνει ακριβώς το αντίθετο αφού στην ουσία συμβάλει στο να συνηθίσουμε ή μοιάσουμε το τερας;
Δεν αισιοδοξώ.
