Η Ευρωπαϊκή Ένωση διακηρύσσει την κοινωνική συνοχή και τη φροντίδα για τους πιο ευάλωτους. Ωστόσο, η πραγματικότητα την εκθέτει. Την ώρα που στα περισσότερα κράτη μέλη τα άτομα με αναπηρία, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες και άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες δεν λαμβάνουν επαρκή στήριξη για να ανταποκριθούν στο κύμα ακρίβειας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεχίζει να διαθέτει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις, προγράμματα ένταξης και παροχές προς λαθρομετανάστες.

Με βάση τα παραπάνω, ερωτάται η Επιτροπή:

1. Πώς δικαιολογεί την άνιση μεταχείριση εις βάρος των ίδιων των Ευρωπαίων πολιτών, καθώς τα άτομα με αναπηρία και τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα παραμένουν χωρίς ουσιαστική ενίσχυση, ενώ δισεκατομμύρια διατίθενται σε στέγαση, επιδόματα και προγράμματα για λαθρομετανάστες;
2. Ενώ επιβάλλει πράσινες και ψηφιακές μεταρρυθμίσεις, οι πολίτες με σοβαρές ανάγκες —ΑμεΑ, ηλικιωμένοι, χαμηλοεισοδηματίες— δεν έχουν τα οικονομικά μέσα για να ανταποκριθούν. Τι μηχανισμούς προστασίας σκοπεύει να προτείνει ώστε να μην κατρακυλήσουν οι ευάλωτοι συμπολίτες μας στο κοινωνικό περιθώριο αυτής της «νέας» Ευρώπης;
3. Η ακρίβεια σε ενέργεια, βασικά αγαθά και ενοίκια έχει πλήξει δυσανάλογα τις ευπαθείς ομάδες. Γιατί η Επιτροπή δεν δεσμεύει κονδύλια για αυτές, όπως το κάνει για μεταναστευτικά προγράμματα, και προτίθεται να προωθήσει άμεσες, στοχευμένες οικονομικές ενισχύσεις στα κράτη μέλη, με αποκλειστικούς αποδέκτες πολίτες με αναπηρία και άλλες ευάλωτες κατηγορίες;